Ellen van delden klas 3t2

Krassen.

Schrijver: Elle van den Bogaart.

Uitgever: Van Holkema & Warendorf. 2004.  

Aantal bladzijden : 159.

Ik heb voor dit Boek gekozen omdat het mij een leuk boek lijkt, En Ik meerdere boeken van Elle van den Bogaart heb gelezen. Mijn eerste indruk toen ik de achterkant gelezen had was dat het een detective verhaal zou worden. Maar dat was het niet. Ik vond het boek heel leuk je wil de hele tijd doorlezen. Het boek was niet te moeilijk, het was goed te begrijpen. Veel boeken zijn ook heel voorspelbaar maar dit boek juist niet. Want hoe het boek geëindigd is, had ik niet verwacht. Het was ook best wel een spannend boek, hij was niet eng maar je wou graag weten wat er gebeurde. Ik vond het boek leuk, omdat wat er allemaal gebeurde in het verhaal ook echt gebeurd kan zijn. Want Kars is zijn moeder verloren en je kan zien hoe hij, zijn zus en zijn vader op reageert en dat is wel interessant want ze reageren alle drie anders.

Het boek gaat over een jongen Kars die helemaal in de war is, Hij kan het maar niet begrijpen waarom zijn moeder(Eliza) zelfmoord heeft gepleegd. Niemand in huis wil erover praten, Zijn vader is aan de drank gegaan en zijn zus negeert hem alleen maar. Kars wil weten waarom zijn moeder het heeft gedaan. Vooral toen zijn vader zijn zus Tine en hem verboden heeft om in zijn kamer te komen. Als Kars een keer alleen thuis is gaat hij naar de kamer van zijn vader, en zoekt daar. In de kast tussen het oude speelgoed van hem en Tine vind hij een blauw schriftje, Waar van alles in staat. Het is van zijn moeder, een soort dagboekje. Hij snapt er niet veel van en stopt het in zijn zak. Hij vind ook nog briefen in het nachtkastje van zijn vader. Maar die laat Kars liggen. Kars word door een klasgenootje Josje uitgenodigd om op haar verjaardag te komen. Josje ziet Kars wel zitten. Maar op haar verjaardag valt Kars voor een blok op haar zus Pien. Pien en Kars gaan naar het feestje ook steeds vaker met elkaar om. Kars heeft meer ontdekt over zijn moeder. Pien weet het ook van zijn moeder, en heeft aangeboden om hem te helpen. Ze wil hem al helemaal helpen toen ze ontdekt had dat hij in zich zelf sneed, Hij moest haar beloven dat hij het nooit meer zal doen, En als hij het toch weer wou doen dat hij haar dan zou bellen dan konden ze erover praten. Kars is helemaal verliefd geworden op Pien, Want ze is heel behulpzaam en bij haar voelt hij zich veilig, Pien is een brutaal meisje ze durft alles maar heeft een groot hart. Kars probeert met zijn vader over zijn moeder te praten, maar zijn vader begint dan snel over een ander onderwerp. Kars is dat zo zat en gaat naar de zus van zijn moeder (tante Marianne). Hij hoopt dat zij wel met hem wil praten. Maar Marianne zegt dat ze het egt  niet kan zeggen dat heeft ze zijn moeder belooft. Kars zoekt zelf maar weer, en leest het blauwe schriftje nog eens door, er staat steeds iets over 2 personen die allebei Peter heten. Kars komt erachter dat zijn moeder iets met een Peter had. Kars vraagt maar door aan zijn vader en na lang zeuren zegt zijn vader de naam en waar ze hem van kende. Hij heet Peter van Durlingen en zijn moeder en Peter speelden allebei toneel en moesten samen een toneel stuk doen. Kars en Pien besluiten om Peter op te bellen en bellen de theater, Peter zegt dat die weinig tijd heeft, en dat ze een keer langs moeten komen. Als Kars en Pien naar het theater gaan , zegt een vrouw achter de balie dat Peter in de repetitie ruimt aan het oefenen is en als ze zacht zijn naar binnen mogen. Pien en Kars  gaan achterin zitten. Het toneelstuk gaat over een vrouw die haar kind af moet staan, toen Kars dat zag werd alles ineens duidelijk. Die vrouw speelt zijn moeder naar hoe zij leefde zijn moeder moest ook een kind afstaan zoiets had ze geschreven in het blauwe schriftje. Het word Kars allemaal teveel en hij gaat naar buiten. Buiten legt hij alles aan Pien uit, en nadat hij met haar gepraat heeft gaat hij weer naar binnen. Peter van Durlingen komt naar hun toe, Maar hij weet ook niks. Kars vraagt of zijn moeder het wel is over een peter had. Toen Kars weer thuis was werd hij gebeld door Peter van Durlingen, zijn moeder had een keer een mail van een peter gekregen hij had er nog een grapje over gemaakt of ze nog een geheime liefde had maar ze hat heel agressief gereageerd, dus hij was er maar niet weer over begonnen. Kars gaat gelijk naar zijn tante Marianne toe want aan zijn vader hoeft hij niks te vragen. Hij zegt tegen zijn tante dat hij alles weet en dat hij het dom vind dat ze niks gezegd hebben, zijn tante belt haar vader en moeder op en zegt dat ze het wel moeten vertellen. Als Kars later met zijn vader en tine naar haar opa en oma rijden verteld zijn oma hun alles. Alles word duidelijk nu. Kars moeder Eliza is voor school een tijd naar Amerika gegaan. Daar is ze zwanger geraakt van een jongen, haar moeder had het haar verboden het kind te houden en er ook maar met iemand over te praten. Zijn moeder was toen 17. Peter Owen zo heet haar zoon had heel briefen geschreven dat hij haar graag had willen leren kennen maar dat hadden de opa en oma van Kars haar nooit verteld. Vlak voor haar dood had hij haar een mail gestuurd maar ze had gezegd dat het beter zou zijn dat ze geen contact meer hadden. Die dag erna heeft ze zelfmoord gepleegd door een overdosis medicijnen te slikken. Het werd Kars zijn moeder gewoon allemaal te veel. Ze was verliefd geworden op een ander en ook nog een zoon, Ze kon het allemaal niet meer aan.

Het verhaal is in een niet-chronologische volgorde opgebouwd.              

Het Motorisch moment in het boek is gelijk in het begin gebeurd, Toen Kars zijn moeder zelfmoord gepleegd heeft.            

Over de auteur.

Het verhaal is geschreven door Elle van den Bogaart.                                                                    Elle is geboren op 6 april 1959 in Nuland een klein dorpje tussen Den Bosch en Oss. Na de MAVO en het Vwo-diploma gehaald. Op 18-jarige leeftijd is ze naar Eindhoven gegaan. Daar heeft ze haar HBO-J diploma gehaald . Daarna kreeg ze een baan als psychologisch  medewerker in een algemeen ziekenhuis. Ze werkt 18 uur als psychologisch medewerker. Ze heeft 4 kinderen allemaal pubers.  Elle van den Bogaart heeft meerdere boeken geschreven, onder andere Verdoofd, De val, Vermist, Prooi, Duizend kilometer en de gele scooter. Van haar boeken heb ik Duizend kilometer en de gele scooter gelezen. Die boeken vond ik allebei heel leuk, Maar ik vond Krassen wel het leukste van die drie. De gele scooter was haar eerste boek. Een jeugdroman,  Die is uitgekomen in 2003. Haar nieuwste boek is verdoofd. Ze schrijft voor jongeren van 12 tot 18 jaar.

Over het boek.

1. Op de voorkant zie je een jongen die in de armen van een meisje zit. En je ziet een arm waar een hand oplicht. Verder zie je alleen de titel en schrijver.  De jongen met het meisje moeten Kars en Pien voorstellen want Pien steunt Kars ook in het verhaal. En De arm moet Kars arm voorstellen waar hij in heeft gesneden vandaar de titel krassen.
2. Het boek krassen is aan niemand opgedragen, Ze heeft gewoon een verhaal bedacht.
3. Ze hebben in het boek niet over plaatsen. Dus je weet niet wanneer het zich afspeelt. Ze hebben het alleen een keer over Amerika, Want daar woont de zoon van Eliza.
4. Het boek is geschreven in een hij perspectief.  En het word in de derde persoon verteld.
5. Het verhaal heeft een gesloten einde, Want je wou weten waarom Kars zijn moeder zelfmoord heeft gepleegd en dat kom je te weten op het eind.

Gebeurtenissen.

Het verhaal heeft veel aangrijpende gebeurtenissen. Als Kars aan zijn moeder denkt bij kleine dingen, Zoals dat ze hem altijd morgens wakker maakte als hij weer eens te laat was voor school.

Het onderwerp.

Het onderwerp van het verhaal is een interessant onderwerp. Het is ook een zielig verhaal. Over zelfmoord plegen weet ik al wel wat, Maar in dit boek kun je de gevoelens van de nabestaanden goed voelen. Dat word in dit verhaal heel duidelijk gemaakt. Als je dit boek leest zit je er ook gelijk helemaal in.

Personages.

Je krijgt veel te weten over de hoofdpersoon dus die gaat wel een beetje een soort van voor je leven. Over de andere mensen in het verhaal kom je niet veel te weten.

Ik zou niet op het hoofdpersoon willen lijken, want ik hoop dat zoiets mij nooit zal overkomen.

Ik vind het niet kunnen als je van je ouders niet mag zeggen dat je een kind hebt en ze allemaal brieven voor je achterhouden, zelfs zo erg dat je een eind aan je leven maakt.

Je komt wel genoeg over alle personages te weten, want je weet wel wanneer iemand heel zelfverzekerd en te vertrouwen is of juist helemaal niet, Alleen over kars Moeder kom je niet veel over haar gedrag te weten.

Kars veranderd veel in het verhaal eerst voelt hij zich heel verdrietig maar aan het eind juist meer opgelucht want hij weet wat er allemaal met zijn moeder aan de hand was.

Ik kan het niet begrijpen waarom Eliza een eind aan haar leven heeft gemaakt, Ik begrijp wel als je het allemaal niet meer ziet zitten dat je dan depressief word maar dat je dan zelfmoord gaat plegen bergrijp ik echt niet.

Bouw.

De bouw van het verhaal is logisch ingedeeld je komt steeds iets meer te weten over Kars moeder waarom ze zelfmoordheeft gepleegd.

Het is ook een spannend verhaal er komen geen enge stukken in voor maar je wil weten waarom zijn moeder zelfmoord gepleegd heeft en wil aan 1stuk doorlezen.

Je hebt ook terugblikken in het verhaal. Bijvoorbeeld toen Kars dat toneelstuk zag toen zei hij tegen Pien dat hij dat stuk had gelezen in het boekje.

Taalgebruik.

Het verhaal is makkelijk te lezen, daar heeft het taalgebruik ook mee te maken. De schrijver gebruikt geen moeilijke woorden.  Er zit een paar gesprekken in het verhaal. Daardoor was het makkelijker te begrijpen.

Foto 1. Handen waar in is gesneden, Ik heb die foto gekozen omdat Kars in het boek zichzelfgaat snijden met                                   een steen v zijn moeder.

Foto 2. Het teken van de jonge jury, Die heeft het boek ook gekregen.

Foto 3. Is de voorkant van het boek.

Foto 4. Is de achterkant van het boek.

Foto 5 Elle van den Bogaart, de schrijvster.

Ellen van Delden.